Harritu da bat eta besteak galdetu.
Irakurritakotik hark zera aipatzen du:
“Kuban bertsolariak ekira bi kantu”,
“Enologoa golaz du batek iraindu”,
baina hoberena da bukaera, aditu,
“zuretzat, xixatxo, ez da postrerik geratu”.
-4!
-3?
-”8 6 5 5”. “10 5, 3”. 5, 7: “6 5 2, 9”.
– Oxti!
– Zer?
– “Eguzkira bertso parea Kuban”. “Enologoari birao, gol”. Onena, bukaera: “Postre barik zu, gerezitxo”.
– Oxti!
– Zer?
– “Eguzkira bertso parea Kuban”. “Enologoari birao, gol”. Onena, bukaera: “Postre barik zu, gerezitxo”.
(eu>es)
-¡Hostia!
-¿Qué?
-“Dos versos al sol en Cuba”, “Insulto al enólogo, gol”. Lo mejor, el final: “Tú sin postre, cerecita”.