Neoien zaleentzat, Odile zen mago.

Luluk galdetu zion: arima ba al dago?

Zoritxarrez, guztia zela materiako.

Ezezkoan, litzatekeela milagro.

Eli santifikatuz, horrela zen mintzo.

5 5 3 10 4.

5: 5 2, 4?

7, 3 4 7. 3 8 10 5 3, 3 7.

Harritu da bat eta besteak galdetu.

Irakurritakotik hark zera aipatzen du:

“Kuban bertsolariak ekira bi kantu”,

“Enologoa golaz du batek iraindu”,

baina hoberena da bukaera, aditu,

“zuretzat, xixatxo, ez da postrerik geratu”.

-4!

-3?

-”8 6 5 5”. “10 5, 3”. 5, 7: “6 5 2, 9”.

Liburu bila alfabetikoki ari dela,

purrut! bat aditzen du Amaiak, ze ote da?

Eba, Arratiako laguna, da, ordea,

etorri da eskatuz liburu parea.

“Ai, ene!” pentsatzen du berekiko berak,

“atsedenikan ez du hartzen honek, keba!”

6 9 6 4 6.

6!

10 2: -6 2?

“5 2 4. 2, 3!”

Ali kontent da oso, ta amaren izebok

zarrapela nekezka daramate edo.

3 8. 6 7 4 6 5 5.

Rafa gazteak dio Tutera ta Bera

lasai-lasai daudela, nafarren antzera.

4, 6: “4-4 6. 4 2 4, 5”