Berpiztean, Franz Kafkak fakir bat kolpatu.

Aske denez badaki… kanpora bota dut.

“Larrugorritan?”, dio. “Ipini petatxu

bi-edo.”, diot. Berak, “parra laga ezazu.”

-11!

-7 2 3.

-4, 5 8 5 8… 6!

-3, 7?

-7 4 3-3 5, 5.

-4 5.

Tabernaria gogaitzen: “Gilda makarroi bat!”

7: “8, 6 7 3!”

Salda sardexkarekin lasai asko jaten!

Bera zeharo zoro dugun ta pozarren…!

2 4, 4 9! 4 3 3 3 3 6…!

Eba, bronkara goaz ia bronka barik.

3, 2 10 3 9 4.

Osagai gramatikal gogokoa dut Paz.

Inkilinoen artean aterata bozkaz

amonatxo talde hura gogoratuaz,

denen artean bakar izango da ausaz.

2 6. 3, 3 6, 7 3 8 9 6 6, 5 2 3.